വണ്ടിയിറങ്ങി റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നും നേരേ ഭാരത്‌ ഹോട്ടലിലേക്ക് നടന്നു . നഗരത്തിലെ പ്രശസ്തമായ വെജിറ്റേറിയന്‍ ഹോട്ടല്‍ . ശ്രീമതിയും മക്കളും അവരുടെ വീട്ടിലായതിനാല്‍ അത്താഴത്തിനു സ്വയം പാചകം വേണ്ടിവരും . അതിനൊരു മടി തോന്നി ഇന്ന് .
സമയം എഴുമണി . തിരക്ക് ആയി വരുന്നതേയുള്ളു . അതുകൊണ്ട് ഒരു സീറ്റ് തരപ്പെടുത്താന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല .കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ ക്യു നില്‍ക്കേണ്ടിവരും . അത്ര തിരക്കാകും ഓര്‍ഡര്‍ കൊടുത്തു കാത്തിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ തൊട്ടടുത്തുള്ള മേശയില്‍ നാലു പേരടങ്ങുന്ന മാന്യന്‍മാരുടെ ഒരു സംഘം സ്ഥാനം പിടിച്ചു .
കസേരകളില്‍ ഇരുന്നതു മുതല്‍ അവര്‍ വാചാലരായി . മുറിഞ്ഞുപോയ ഒരു സംവാദം പുനരാരംഭിക്കുകയാണെന്ന് തോന്നി അവരുടെ സംഭാഷണങ്ങള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ . ആഗോളതാപനം ആണ് വിഷയം . എല്ലാവരും അവരവരുടെ സംഭാവനകള്‍ നല്‍കുന്നുണ്ട് .എന്നാലും സംവാദത്തിനു നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ മുഖം എനിക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല .
ഇതിനിടയില്‍ എനിക്കുള്ള ഭക്ഷണം എത്തി . വെയിറ്റര്‍ വന്നപ്പോള്‍ അവരുടെ സംവാദത്തിനു ഭംഗം വന്നു . അതിനുശേഷം വീണ്ടും തുടങ്ങി . സംഘത്തിലെ പ്രധാനി സംസാരിച്ചു കാടു കയറുകയാണ് .അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാര്‍ബണ്‍ വര്‍ദ്ധനയെക്കുറിച്ച് അയാള്‍ ആശങ്കപ്പെട്ടു . പ്ലാസ്റ്റിക്‌ മാലിന്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന വിപത്തുക്കളെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ അയാള്‍ രോഷാകുലനായി . പ്ലാസ്റ്റിക്‌ മാലിന്യങ്ങള്‍ അലക്ഷ്യമായി വലിച്ചെറിയുന്നവരെ ജയിലിലടക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നപ്പോഴെ അയാളുടെ കലിയടങ്ങിയുള്ളു. എനിക്കദ്ദേഹത്തോട് വലിയ ബഹുമാനം തോന്നി
.കൌണ്ടറില്‍ കാശ് കൊടുക്കാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം കാണാന്‍ സാധിച്ചു .നല്ല പരിചയം .മറക്കാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല ആ മുഖം .ട്രെയിന്‍ യാത്രയില്‍ എതിര്‍വശത്തെ സീറ്റില്‍ ഇരുന്ന വ്യക്തി .അയാളുടെ ഒരു പ്രവൃത്തിയാണ് അയാളെ മറക്കാതിരിക്കാനുള്ള കാരണം . യാത്രക്കിടയില്‍ കാലിയായ മിനറല്‍ വാട്ടര്‍ ബോട്ടില്‍ അയാള്‍ ജനലഴികള്‍ക്കിടയിലൂടെ പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞു .
വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയില്‍ അയാളുടെ വാചകങ്ങള്‍ ചെവിയില്‍ മുഴങ്ങുകയായിരുന്നു
